واقع بین باش تا کامروا شوی!
سلامی گرم به دوستای خوب و عزیز و مهربون و بامعرفتم...
دیشب در حال ِ سرک کشیدن تو وبلاگ ِ این و اون بودم که به این مطلب برخوردم!
نویسنده وبلاگ، در اوج ِ سادگی و بامزگی، عین ِ واقعیت نوشته بود...
دوست داشتم اینجا بنویسمش، هم واسه خودم بمونه، هم واسه هر کی که دوستش داره!
یه جورایی شاید بتونه واسمون تلنگر هم باشه!
تعریف شما از مثبت نگری چیه؟
این که همش بگیم: همه چیز خوب و عالیه و دنیا دیگه مثل تو نداره و به هر چی که میخوام میرسم و شرایط اصلاً دخلی در ماجرا نداره؟ یا نه! مثبت نگری یعنی اینکه منفی ها رو هم ببینی، بپذیری، باور کنی که هست، امّا بگی: من چطور می تونم با وجود این شرایط اوضاعم رو بهتر کنم؟!
*حالت دوم تعریف مثبت نگری هست، امّا حالت اول تعریف انکار و ساده انگاری.
اینکه وقتی یه چیز سیاه جلومون هست، بگیم: نه، این سفید ِ مثل برف! خُب داریم خودمون رو گول میزنیم و نتیجه ای هم جز تعارض و آسیب روانی نداره. امّا اگر بگیم: این رنگش سیاه ِ، ولی چند تا نقطه سفید هم داره، میشه مثبت نگری.
*پس آدم ِ مثبت نگر، واقع بین هست.
به امید ِ اینکه واقع بینی همراه نگاهمون باشه و عامل باشیم نه منفعل!