تربیت فرزند
تربیت فرزند 
تربیت، یعنی رشد دادن.
معنای اصطلاحی تربیت، عبارت است از: رشد دادن یا فراهم کردن زمینه رشد و شکوفایی استعدادها و به فعلیت رساندن قوای نهفته یک موجود.
از این رو تربیت انسان که از کودکی و در محیط خانواده شکل و ریشه می گیرد و زیر نظر والدین کودک قرار دارد تا تربیت کودک به نحو احسن صورت بگیرد. این نشان دهنده نقش بسیار مهم والدین در تربیت کودکان می باشد. والدین باید با شناخت و به کار گیری روش های صحیح تربیتی دوران کودکی، فرزندان خود را به نحو احسن زیر سایه تربیت خود قرار دهند.
گوشه گیری کودکان و انزواطلبی از آشنایان، نشانه اجتماعی نبودن آنان تلقی می شود. به نظر اغلب والدین گوشه گیری در اصطلاح به غریبی کردن تعبیر می شود و به تدریج رفع خواهد شد. با این حال گوشه گیری، تنها نشانه اختلال در رشد شخصیت اجتماعی کودک نیست.
ناسازگاری، بد خلقی، رفتارهای هیجانی به ویژه میان جمع، زود رنجی، خجالتی بودن، قهر کردن مکرر و بی دلیل، مرافعه هنگام بازی با گروه همسالان و... نیز می تواند نشانه اجتماعی نبودن باشد و دردسر ساز شود.
مهارتهای اجتماعی شدن در کودکان از مشاهده الگوهای رفتاری اطرافیان ناشی می شود. به همین دلیل است که کودک را آینده رفتار والدین می دانند. کودک احترام گذاشتن، منظم بودن، محبت کردن، نحوه سخن گفتن و حتی شیوه بازی کردن را از والدین می آموزد. در حقیقت مناسبات خانوادگی را باید پایه مهارت های اجتماع کودک دانست.
گاه رفتاری که از سوی والدین عادی و حتی روزمره تلقی می شود، بر روان کودک تاثیر منفی میگذارد و به اشکال مختلف او را از یادگیری و به کاربردن مهارت های اجتماعی باز می دارد.
هر قدر هم که این جمله ناراحت کننده باشد، مقصر اصلی در لوس شدن کودکان، والدین هستند. والدین اغلب برای جبران آنچه خود در کودکی نداشتند و یا انجام نداده اند، برای این که خود را مطمئن سازند که حتما کودکان شان دوستشان دارند و یا برای خلاصی از عذاب وجدان درباره برخی کوتاهی ها و یا خطاهایی که در حق فرزندان شان کرده اند، آنها را لوس می کنند.
*منبع: سایت خبری تحلیلی خدمت
چقدر خوب میشه اگر والدین در تربیت فرزندانشان بیشتر دقت کنند
تا
روش ِ بد تربیت کردن فرزندانشان را گردن ِ اطرافیان نیندازند.
که بشه = 
.gif){kind=small}
.gif){kind=small}
، یعنی تا این حد؟
...
.gif){kind=small}
عین چی؟؟!!!
.gif){kind=small}
